Carrière als muzikant / musicus? Kies tussen romantiek en vakmanschap.

25 november 2021 By Ewout van der Linden Reageer

Wil je een goede boterham verdienen met muziek? De geschiedenis leert dat je dan moet kiezen tussen grofweg twee rollen: die van de romanticus of van de vakman/vrouw.

Op langere termijn een gezond inkomen genereren met muziek is nooit makkelijk geweest. Nou ja, soms hadden musici het wat makkelijker dan anders. Door de geschiedenis heen stelden musici zich steeds weer anders op, hadden een dus andere rol. En het lijkt erop dat er eigenlijk twee “hoofd-archetypen” musici in de muziekgeschiedenis zijn: de romanticus en de vakman/vrouw. Die twee archetypen hebben allebei hun voor- en nadelen. Goed nieuws: je mag vandaag de dag zelf kiezen welke je het beste past!

We stappen even in een muziek-tijdmachine en drukken op de knop Jaar 1650. In dat jaar, midden in de baroktijd, stonden musici niet in hoog aanzien. Behalve rondreizende troubadours hadden echte musici geluk als ze werden aangenomen aan een hof of bij een kerk. En daar waren ze dan een soort muziek-klusjesman (ja: man, want vrouwen zaten daar nog niet bij). Musici waren dus gewoon personeel en werden geacht ook ander werk te doen. Bv taalles geven. De beste musici componeerden en arrangeerden ook.

Maar: ze moesten wel productie draaien. Zo componeerde J.S. Bach een enorm oeuvre bij elkaar, en deed dus nog meer aan het hof waar hij werkte. En deze vaklui waren van meer markten thuis als het om muziek gaat. Heel knap natuurlijk, maar in die tijd speelden ze alleen hedendaagse muziek. Er waren simpelweg geen “Gouwe Ouwe” om te spelen. Dus dat maakte het wel wat makkelijker.

Een aardig vast inkomen hadden ze ook wel. Direct betaald door de kroon of de kerk of wie ze dan ook werk gaven. Soms voelde dat trouwens als een soort slavernij: ze konden niet of nauwelijks voor een andere vorst gaan werken. Vooral iemand als Monteverdi had een haat/liefde verhouding met zijn werkgever.

Ewout van der Linden van Music Motion geeft les in ondernemerschap in muziek en de geschiedenis van de muziekbusiness. En publiceert erover. Bijvoorbeeld over het ontstaan van commercie tijdens barok en romantiek, de geschiedenis van muziekrechen of van de platenbusiness.

Drukken we op de knop Jaar 1850, dan landen we midden in de romantiek. De tijd van de vorsten en de grote kerkmacht was een beetje afgelopen. Daarvoor in de plaats kwamen de impresario’s, de muziekondernemers eigenlijk. Componisten / musici als Liszt of Beethoven of musici als Paganini werden volledig geëxploiteerd. Ze waren geniaal, hun muziek liet hun emoties breed klinken en ze waren vooral populair. Heel populair zelfs, ze bereikten zelfs een soort goddelijke status. De “artist branding” werd daarbij goed in de gaten gehouden. Zo was meesterpianist Liszt ook nog eens erg knap, Beethoven zag er spannend woest uit. Dankzij de nieuwe technologie van litografie waren hun beeltenissen overal. Dus dat hielp.

De topnamen in de romantiek verdienden over het algemeen geld als water. Ze specialiseerden zich geheel in hun eigen muziek en ze componeerden veel minder dan hun collega’s 200 jaar eerder.

Maar de musici / componisten die minder bekend waren hadden het een stuk moeilijker, die moesten met verschillende opdrachten en werkzaamheden hun geld verdienen. En ondertussen probeerden velen natuurlijk ook een soort Liszt of Beethoven imago aan te nemen. Hopende dat dat hielp.

We landen in het jaar 1925. De lichte muziek doet zijn intrede. De gramofoon is enige decennia geleden uitgevonden en de platenbusiness begint zich te vormen. Misschien herkenbaar, maar deze business is niet erg begaan met muzikanten. Die moeten gewoon muziek inspelen en verder niet zeuren. Wie weet krijgen ze een klein vast bedragje, maar geen royalties over de verkoop. We zijn nog voor de popmuziek, het is vooral jazz en opera die wordt opgenomen. Dat klinkt namelijk op een slechte opname ook nog wel goed.

Operazanger Caruso kon een flinke keel opzetten en wist toch een flinke royalty te bedingen. Maar jazzmuzikanten lukte dat helaas vaak niet. Ook boybands uit de jaren 30, 40, 50 moesten hun mond houden en vooral zingen. De romantiek was ver te zoeken, het vakmanschap (inmiddels ook vakvrouwschap!) was er wel. Inkomen was al erg onzeker.

We komen aan in het jaar 1975. De romantiek is weer terug!! Maar nu in de popmuziek. John Coltrane, Eric Clapton, Bob Dylan, Bruce Springsteen, Janis Joplin en ga zo maar door: het zijn geniale helden. Ze leggen hun ziel, zaligheid en vooral hun emoties in hun muziek. En ze zijn zeer populair, worden verafgoodt.

Op verschillende manieren lijken ze op hun romantische evenknieën honderd jaar eerder: ze produceren over het algemeen minder muziek, specialiseren zich in hun eigen muziek en niet in zaken eromheen. Zo werd Springsteens album “Born in the USA” in twee jaar opgenomen en werd het album twee jaar agressief aan de man gebracht.

Van de popmuzikanten rond deze tijd is de beeltenis is ook overal aanwezig, en nu steeds meer op tv. Ook de romantici van rond 1975 verdienen geld als water, en ook in deze tijd zijn er vele, vele artiesten die het ook proberen maar het met veel minder moeten doen.

En dan terug in onze tijd: het jaar 2022.
Is de romantiek weer op zijn retour in onze tijd? Er zijn nog steeds enorme sterren, die hun hart leegzingen of spelen in hun muziek. En hun meningen luid verkondigen. Adele, Beyoncé, Billie Eillish, Marco Borsato. Nog steeds verdienen ze (postuum) prima, en zijn er minder bekende artiesten die op hun manier proberen aan de bak te komen. Maar regelmatig echt moeten sappelen.

Maar… parallel aan deze 21^e eeuwse romantische helden lijkt het wel of het vakvrouw/manschap óók weer tot leven komt. Dus: muzikanten / musici die veel dingen kunnen en veel, heel veel muziek maken. Ikzelf zie ze in de dance (denk aan Martin Garrix, Diplo, Steve Aoki, Afrojack), kamermuziek (dus klassieke muziek in kleine bezettingen) en in de jazz. Maar ook veel popmuzikanten die ervoor kiezen om veel activiteiten te ontplooien rondom de muziek. En daar erg goed in zijn.

Verdienen deze vakvrouwen/mannen in de muziek ook genoeg? Soms wel, soms niet. Maar het lijkt erop dat ze op langere termijn beter rondkomen met muziek-activiteiten dan die artiesten die kiezen voor de romantische rol.

Maken romantische muzikanten betere muziek? Is het dus een knieval om te kiezen voor de vakvrouw/man rol? Dat zeker niet: Bach, Sweelinck, Calefax Rietkwintet, vele namen in de dance, allemaal vakmensen, prima muziek.

Maar … waarom is het interessant om met een historische blik naar de muziekbusiness te kijken?

De belangrijkste reden is natuurlijk omdat je met meer houvast gaat nadenken over jouw muziek of over wat jij doet in de muziek. Want anno 2022 mag je natuurlijk zelf kiezen hoe jij het aanpakt. Wat past er het beste bij jou?

Ga je voor het Grote Goud en probeer je de nieuwe Adele te worden? Of kies je voor een gedegen vakvrouw/manschap? En maak je daarmee een grotere kans op een keurig maar niet buitensporig inkomen? Ga je het combineren? Eventueel zelfs onder twee artiestennamen?

Ook geeft een historische blik je meer begrip van de huidige en eventueel toekomstige muziekbusiness. Maar er is nog een reden: het is leuk en enorm interessant!! De muziekbusiness is een turbulente business, altijd geweest, daar kan geen spannend jongens/meisjesboek tegenop!

Deze blog werd geschreven door Ewout van der Linden, directeur Music Motion

Co-writes, writing camps, K-Pop, musical: meer verdienen met songwriting.

12 november 2021 By Ewout van der Linden Reageer

Hoe kan je als songwriter meer verdienen, hoe zorg je ervoor dat je aan de slag gaat? En hoe kan je jezelf ook nog eens ontwikkelen. Daar ging het over tijdens de Music Pitch Webinar begin november. En er werden enkele slimme tips gegeven.

Componistenmanager Bobby Sukhraj van Houston Comma, singer songwriter Ed Struijlaart en songwriter / ondernemer Allan Eshuijs van Vocal Kitchen deelden hun ervaringen. Je had er natuurlijk bij moeten zijn, maar hierbij enkele tips…

Co-writes werden van harte aanbevolen door de 3 experts. “Je krijgt direct een klankbord voor je eigen ideeën”, aldus Allan. Songs worden er dus sterker voor. 1 + 1 = 3 zeg maar. “Alle successen bij mijn bedrijf zijn co-writes”, aldus Bobby.

Maar het is ook erg goed voor je netwerk. Publishers en managers kijken namelijk de credits bij songs, staat je naam erbij dan is dat goed voor je bekendheid.

Hoe kom je aan co-writes? Het is natuurlijk je publisher of een management bedrijf zoals dat van Bobby die dat voor je kan regelen. Maar je kan ook zelf veel doen: kijk in je eigen netwerk met wie je kan schrijven. Of leg zelf contact met artiesten of songwriters via bv social media en zeg waarom je wil samenwerken. Is dat niet pushy? Is een vraag uit het publiek. Bobby: “Ik doe dit elke dag”.

Writing camps werden besproken. Ook goed voor je netwerk, en ook een publisher die dit voor je kan regelen. Tip: je hoeft niet getekend te zijn bij een publisher om te worden uitgenodigd. Als een publisher jou om wat voor reden dan ook interessant vindt, kan zij je uitnodigen. Het kan erg leuk zijn, en vruchtbaar. Ook wat minder. Een goede publisher zet goede groepn bij elkaar.

Schrijven voor Aziatische acts werd door Bobby besproken, Ed vertelde over zijn werk aan de muziek voor musical Soof en ook de sync-business kwam voorbij. “Een pittig wereldje”, aldus Allan, “Je moet dat spelletje wel leuk vinden. Zo kan je een liedje klaar hebben, vindt opeens de directeur van een supermarkt het niet leuk, is de hele deal weg”.

Deelnemer Nicky van der Lugt liet het liedje horen dat hij voor K-Pop act EXO had geschreven.

En daarna kwam het geld aan bod. Hoe verdien je meer aan songwriting?! Een paar mooi Buma Stemra tips natuurlijk, of onderhandelings-strategieën. Maar ook deze van Bobby: als je schrijft voor hiphop of dance is de kans groot dat dit vooral gestreamd wordt. Dat betaalt weinig auteursrechten en dus zijn je inkomsten laag. Bespreek dan met de artiest hoe je toch wat extra kan krijgen bij succes van die track. Bv: een percentage van de masterrechten.

Daarna de gebruikelijke Music Pitch Break Out Rooms. Deelnemers en experts maakten daarin nader kennis.

Deze blog werd geschreven door Ewout van der Linden, directeur Music Motion

Was je niet bij deze Music Pitch Webinar ?!? Jammer!! Maar er komen nieuwe events aan. Check ze hier.

Music Pitch Webinars worden georganiseerd door Music Motion, ism Gigstarter en Kunstenbond Ntb. En deze editie ook ism de Songwriterschool.

Muzieksubsidies? Bestonden al voor de jaartelling.

21 september 2021 By Ewout van der Linden 1 Reactie

Is muziek een linkse hobby? En zijn muzieksubsidies een decadente gekkigheid uit de jaren ‘70? Nee hoor: muzieksubsidies zijn al eeuwen doodnormaal. Al voor het begin van onze jaartelling was er sprake van een soort subsidiëring voor muziek. Gewoon omdat het noodzakelijk was voor muziek.

De relatie tussen de kabinetten Rutte en de muzieksector kunnen we inmiddels wel problematisch noemen. Van extreme bezuinigingen rond 2011, tot het wel heel erg onberekenbare corona-beleid voor concerten in 2021. “Duw er maar een dvd’tje in”, aldus minister Hugo de Jonge eerder dit jaar. De sector moet ook vooral zelf zijn broek ophouden volgens onze liberale premier.

Ondersteuning voor de muzieksector vanuit publieke middelen is echter geheel niet nieuw. Sterker nog, dat gebeurt al duizenden jaren. Op verschillende manieren, dat wel. Een kort overzichtje:

De rijkste Griek

Zoals bekend hadden de oude Grieken (rond het jaar 500 BC) al een vrij ontwikkelde maatschappij, inclusief een plaats voor de podiumkunsten. Muziek werd geprogrammeerd op de verschillende “spelen”, zoals de Olympische Spelen, de Phytische Spelen etc. Muziek werd daar gecombineerd met sport, toneel, eten en meer. En de Grieken hadden ook al muziekpodia waar betaald moest worden om binnen te komen. Die ouwe Grieken waren ons daar ver mee voor: we moeten echt daarna ong 1000 jaar wachten voor zo’n concertpraktijk weer begint.

Hoe werden dit alles bekostigd?

Allereerst door rijke gezagdragers. die bijvoorbeeld ook compositie-opdrachten gaven. Die werden uitgevoerd als de gezagsdrager met veel show ergens aankwam.

Maar grote evenementen dienden betaald te worden door de rijkste bewoner van een gemeenschap. Die betaalde dus, en hoefde dat dan het jaar erna niet meer te doen. Waarom niet? Nou, het jaar daarna was hij niet meer de rijkste bewoner natuurlijk!

Was dat geld van zo’n gezagsdrager gemeenschapsgeld? Zo werd het wel gezien: hij (ja, altijd een hij) had dat verdiend aan belastingen van de bevolking en werd geacht om het weer te besteden voor het grotere geheel. Aan muziek bijvoorbeeld.

Bach, Beethoven? Volledig gesubsidieerd.

Componisten en muzikanten werden in tijden van Bach en Beethoven bijna alleen betaald door kroon en kruis. Dus: door vorsten en kerkleiders. Die hadden een hele hofhouding in dienst, en de “muziekmensen” hoorden daar ook bij. Muziekmensen, want echt onderscheid tussen componist of muzikant werd niet gemaakt.

Die muziekmensen moesten voor hun betaling vaak wel meer doen dan muziek maken. Taalles geven bijvoorbeeld, of koken en zelfs spioneren bij andere vorsten soms. En de muziek die ze maakten was niet toegankelijk voor de gewone mens. Alleen voor the high and mighty. Het volk moest het doen met hun eigen troubadours.

Maar: de rijke traditie van muziek tussen ong. 1600 en 1800 (barok en klassieke periode dus) zou er niet zijn zonder het geld van vorsten en kerkleiders. Publiek geld dus, zie boven.

Vorsten in de VIP box

Het belang van vorsten en kerkleiders nam rond 1800 af. En de handige impresario / producent deed zijn intrede. Die hield zich ook bezig met het organiseren van muziekevenementen. En dus ook met de financiering ervan. Een echte ondernemer dus!

Maar… waar haalde hij het geld vandaan? Voor een groot gedeelte toch weer van vorsten! Die kochten bij een opera bv één of 2 VIP-boxen voor de hele duur van de productie, of namen een aantal kaarten af. Niet om het volk te verheffen helaas, maar vooral om indruk te maken.

Er is een mooi onderzoek gedaan naar de productie van de opera Gli Amici van componist / ondernemer Capacelli Albergati. Die productie hing aan elkaar van deals met lokale vorsten en aristocraten. Sommige aristocraten huurden de musici die ze in dienst hadden zelfs uit aan producenten.

Vorsten hadden dan wel macht verloren, ze deden nog volop mee in de muziekbusiness. En daarvoor gebruikten ze gemeenschapsgeld.

Kamermuziekensembles en Frans Bauer

De subsidiëring van podiumkunsten zoals we ‘m nu kennen is grotendeels begonnen na de 2^e wereldoorlog. Dus: de overheid die een deel van het publieke budget bestemd voor de kunsten, en dus ook muziek.

Zo heeft Nederland internationaal een naam opgebouwd met kamermuziekensembles waarvan een essentiële inkomstenbron subsidiering is. Ontwikkeling van bv hedendaagse gecomponeerde muziek was niet mogelijk geweest zonder deze financiering.

Maar de laatste jaren wordt er breder gekeken door de fondsen. En zijn er ook mogelijkheden voor bv hiphop, pop, dance. Denk bv aan de subsidie die popband De Staat ontving.

En de volkse Nederlandstalige muziek dan? Frans Bauer bv? Die doen het toch geheel zonder publieke ondersteuning? Voor een groot deel is dat inderdaad zo. Maar … grote festivals en evenementen, belangrijk in dit genre, kunnen niet bestaan zonder politie-inzet, goed onderhouden pleinen en publieke voorzieningen. Er is geen onderzoek naar gedaan, maar het zou me niets verbazen als ook de volkse muziek flink profiteert van publieke ondersteuning.

Kortom: hoe muziek vanuit publieke middelen ondersteuning krijgt is in de loop der tijden steeds veranderd. Maar: de ondersteuning, subsidiëring dus, hoort al eeuwen bij een vitale muzieksector.

Moet je voor je werk goed op de hoogte zijn over de muziekbusiness? Donderdag 30 september begint weer de online cursus “Muziek te Koop: Verleden, heden en toekomst van de muziekbusiness”. Je leert bv over ontstaan muziekrechten, muziek publishing, de eerste label deals en veel meer. Check deze link.

Deze blog werd geschreven door Ewout van der Linden, directeur Music Motion

De 5 meest kleurrijke mensen uit de geschiedenis van de muziekbusiness

17 juni 2021 By Ewout van der Linden Reageer

Even een opbeurend feitje: de muziekbusiness werd vanaf het prille begin al bevolkt door kleurrijke, soms nogal maffe types die niet vies waren van flinke winsten. Soms met groot succes, of in elk geval met een plekje in geschiedenisboekjes. We hebben de meest opvallende sujetten uit de geschiedenis van de muziekbusiness voor je op een rijtje gezet.

Dacht jij dat die handige zakenmensen iets waren van de recente muziekbusiness? Ben je gek! Vanaf het jaar 1500 werd er echt gehandeld in muziek, en vrijwel meteen dienden zich de eerste slimme of zelfs sluwe ondernemers aan. Ja, ook al in de dagen van de barokmuziek dus.

We stappen op zevenmijlslaarzen door de eeuwen heen en hieronder dan de onbetwistbare, definitieve top 5 van de meest kleurrijke mensen uit de geschiedenis van de muziekbusiness.

5 Neil Bogart

Het Casablanca label richtte zich op de disco rage in de jaren 70/80. Een nieuw label dat vele, vele artiesten tekende waaronder Donna Summer, Village People, Lipps Inc. Gevestigd in een fake Marokkaans paleis in L.A. en onder de bezielende leiding van Neil Bogart. Het geld kon niet op bij Casablanca, en de cocaïne ook niet. En er werden enorme investeringen gedaan die de toch vrij grote opbrengsten nog overstegen. Natuurlijk werd er veel aan payola gedaan: geld betalen voor airplay. Maar in het geval van Casablanca vooral: drugola.

Het leuke was dat het keurige Nederlandse Philips label Polygram, onder leiding van Coen Solleveld (vader van de latere NVPI voorman), een kortstondig Amerikaans avontuur aanging. Ook hier flinke opbrengsten en nog hogere kosten, maar dan wel keurig. Philips had toen een belang in Casablanca en Solleveld moest innig samenwerken met Bogart. Tussen Solleveld en Bogart klikte het niet erg…

4 Constanze Mozart

Misschien is ze wel een van de eerste managers ooit: Constanze Mozart deed de zaken van haar echtgenoot Wolfgang Amadeus tot hij in 1792 overleed. Constanze bleef na diens dood berooid achter en was toen nog maar 29. En… zat ze bij de pakken neer? Nee hoor, ben je gek, La Mozart trouwde al snel opnieuw (met Georg Nikolaus von Nissen) en ze zorgde ervoor dat ze stevig ging verdienen aan de nalatenschap van haar overleden man.

Ze organiseerde een hele hype rondom Mozart: organiseerde speciale memorial concerten, schreef boeken, hield lezingen en meer. Uiteindelijk werd de lustige Witwe er steenrijk mee.

3 Colonel Parker

De jonge Dries van Kuijk uit Breda ontvlucht in 1927 Nederland en gaat, zonder geldige papieren, naar de VS. Rommelt daar eerst in het circuswezen, maar ontfermt zich dan over een veelbelovende nieuwe ster: Elvis Presley. Tot aan de dood van Elvis deed Dries, inmiddels Colonel Parker geheten, zijn management en ontving daar een royale betaling voor, tussen de 20% en 50%. Hij wilde echter niet herinnerd worden aan zijn Nederlandse komaf en heeft de VS nooit meer verlaten. Ook omdat hij bang was niet meer terug te mogen komen omdat hij nooit geldige papieren heeft gekregen.

Uitstekende manager hoor, die Elvis trouw begeleid heeft, bv aan een acteercarriere heeft geholpen. En ja, je moest geen ruzie met hem hebben, het was een snel aangebrand type.

Overigens: de avond van zijn overhaaste vertrek uit Breda was er in zijn straat een meisje vermoord. Dader? We zullen het nooit weten.

2 Georg Friedrich Händel

Hij was de tegenpool van de keurige J.S. Bach: Georg Friedrich Händel. Componist, musicus en vooral ook een erg gewiekst ondernemer. Zo rond het jaar 1700 bezat hij zalen, bemiddelde in artiesten maar investeerde ook in schimmige financiële bedrijven. En musiceerde en componeerde daarnaast veel, heel veel, zodat hij er soms bijna aan onderdoor ging. Händel was een bourgondische levensgenieter, hield van lekker eten, veel drinken en harde muziek.

Hij zorgde als een van de eerste dat hij rechten kreeg over de bladmuziek van zijn composities. En die bladmuziek moest dus wel verkocht worden, verdorie!! Händel had daarvoor een truc: aan het begin van een opera-voorstelling konden mensen aangeven wel instrument ze bespeelden. Lag er in de pauze op maat de bladmuziek klaar zodat je de mooiste stukken op jouw instrument later thuis kon naspelen.

1 The Gaisberg Brothers

Na de uitvindingen van Edison en Berliner, werd de platenbusiness werd al heel snel een internationale business. Grotendeels dankzij de broers Will en vooral Fred Gaisberg. Zij werkten voor The Gramophone Company en hadden een aparte strategie om internationaal voet aan de grond te krijgen, eigenlijk een beetje vergelijkbaar met de mensen uit Ik Vertrek.

Ze gingen gewoon. Onvoorbereid.

Rond het jaar 1900, dus echt maar enkele jaren na de uitvinding van de recorded music, gingen ze al naar Japan en India om opnames te maken. En ze gingen verder… naar Rusland, Kazan, Argentinië you name it! En boekten dan gewoon een hotelkamer, installeerden wat opname apparatuur en liepen dan eens de straat op. De muzikanten die ze zagen nodigden ze uit om een opname te maken, en die probeerden ze dan lokaal weer te verkopen. Vaak hele, hele slechte opnames. Van ook niet zulke goede artiesten. Maar daar ging het ze niet om: voor hun was belangrijk dat die artiesten werden vastgelegd zoals ze waren.

En The Gramophone Company, een voorganger van EMI, legde hiermee wel de basis van een flink internationaal netwerk.

Je “Muziek te Koop!” certificaat halen?
Deze herfst organiseren we de 3e editie van Muziek te Koop! Verleden, heden en toekomst van de muziekbusiness. 3 online lessen voor mensen die werken in de muziekbusiness, of daar willen werken en hun kennis willen verstevigen. Check hier meer info.

Deze blog is geschreven door Ewout van der Linden van Music Motion. Music Motion organiseert vaak netwerk en kennisevents voor de muziekbusiness. Check onze online netwerk- en kennis events de komende maanden.

Muziek maken voor kinderen? Ga werken met onverwachte partners!

19 mei 2021 By Ewout van der Linden Reageer

Muziek maken voor kinderen… Daar rol je eigenlijk gewoon in, aldus 2 van de gasten bij de afgelopen Music Pitch Webinar. Nou ja, het hielp dat ze zelf kinderen kregen en dat het ze opviel dat de muziek waar die kinderen naar luisterden beter kon. En dan maak je het gewoon zelf!

Een gezellige groep meezoomende artiesten, componisten, radiomakers, 2 labelmanagers en enkele experts die stevig bevraagd werden. Die experts waren: Jan van der Plas van minidisco.nl, theatermuziekmaker Thijs Borsten en Herman Link van kindermuziek.nl en Samba Salad. En DJ’s Mayoni en Arnoud van het nieuwe kinderradio-station Hallo Kids schoven ook aan.

Zoals altijd, veel contacten gelegd, individuele gesprekken en zelfs even een ouderwets verhitte discussie. Maar als je er niet was… Dit viel op:

Geen label, wel een boeker
Jan van der Plas scoorde meerdere kinderhits. Maar had er geen label of publisher voor nodig. Hij legde samen met zijn vrouw zelf contact met kinderdagverblijven, pretparken (het toeval hielp ook een beetje) en het begon te lopen. Maak je kindervoorstellingen? Dan is een boeker wel handig. Bijvoorbeeld PIT Producties.

Artiesten werken graag mee
Het viel Thijs op dat hij vrij makkelijk de medewerking kreeg van toonaangevende artiesten (bv Izaline Calister, Mathilde Santing) bij zijn projecten. “Ze zien projecten voor kinderen niet als bedreiging voor hun overige werkzaameden en vinden het ook wel eens leuk”, aldus Thijs.

Onverwachte partners helpen je verder
De pretparken voor Jan van der Plas, maar kinderboekuitgevers voor Herman Link. “Veel verdiende het niet, de marges zijn bij die boeken erg laag, maar toch kom je ook via die boekenuitgevers weer stappen verder”.

Geld!
In educatie wordt geïnvesteerd, dus is er ook geld voor kindermuziekvoorstellingen. Voor één van de gasten zelfs zijn halve inkomen. En subsidienten zijn ook gevoelig voor het educatie-argument. De bekende fondsen zoals FPK, VSB, PBF subsidieren graag kindermuziek-projecten.
Spotify? Altijd in nevelen gehuld, maar meerdere gasten gaven wel aan dat dat aardig kan oplopen, vooral als er geen label tussen zit, en je zelf dus de masterrechten houdt.

We hadden het ook nog even over lievelingseten en lievelingskleur

En … wat voor muziek moet het zijn?
De DJ’s van Hallo Kids radio hebben een achtergrond bij de Efteling en hebben er onderzoek naar gedaan. “De ouders en grote broers en zussen hebben een belangrijke smaakrol”, aldus Mayoni: “Het moet dus vooral een beetje aansluiten bij de smaak van ouders, broers en zussen”. Jan: “kinderen zijn beginnende luisteraars, maak het niet al te moeilijk!”.

“Bij ons staat het kind altijd centraal, maar daarnaast is de smaak van het hele gezin een belangrijke factor bij het programmeren van een radiozender”

Idealisme vs commerciëlen
En natuurlijk ontspon zich toen een prettige, typisch Nederlandse discussie: moet je niet een beetje een muzikaal opvoedende rol op je nemen? Je zou muzikanten kunnen indelen in de “idealisten” en de “commerciëlen”, maar dat is voor DJ Arnoud te kort door de bocht: “er is toch wel samenwerking mogelijk hoor. Bij de Efteling hebben we zeker wereldmuziek en klassiek. Aangepast natuurlijk, maar kinderen komen er dan toch mee in aanraking. En muzikanten hebben er ook wat aan.”

Ja, natuurlijk: het ging veel dieper over contacten, verschillende activiteiten voor kindermuziek, inkomstenbronnen en welke muziek dan. Maar dan had je er maar bij moeten zijn!